Πώς να αξιολογήσετε την αποτελεσματικότητα του επενδυτικού σας χαρτοφυλακίου: οι καλύτεροι τρόποι αξιολόγησης

Η δημιουργία ενός χαρτοφυλακίου είναι μόνο το μισό της δουλειάς. Η πραγματική δουλειά ξεκινά μετά. Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του χαρτοφυλακίου είναι το κλειδί για τον έλεγχο, την ανάλυση και τη βελτίωση των αποτελεσμάτων, ειδικά όταν οι στόχοι υπερβαίνουν το απλό “αγόρασα – περιμένω αύξηση”.

Γιατί χρειάζεται αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του χαρτοφυλακίου

Χωρίς μετρήσεις δεν είναι δυνατόν να διαχειριστείτε – αυτή η δήλωση ισχύει και για τις επενδύσεις. Οι χρηματοοικονομικοί πόροι μπορεί να συμπεριφέρονται ασταθώς με την πάροδο του χρόνου: κάποιοι αυξάνονται, κάποιοι υποχωρούν, κάποιοι δείχνουν μηδενική δυναμική. Για να διατηρήσετε και να αυξήσετε το κεφάλαιο, πρέπει να παρακολουθείτε όχι μόνο την απόδοση, αλλά και το επίπεδο κινδύνου, το επίπεδο της αλλαγής, τη συμμόρφωση με τους στόχους και τη συμπεριφορά σε σχέση με τα πρότυπα.

Ένα απλό κέρδος σε ποσοστό δεν λέει τίποτα, αν δεν ληφθούν υπόψη οι απώλειες με τις οποίες επετεύχθη. Γι’ αυτό η επαγγελματική προσέγγιση απαιτεί τη χρήση ακριβών δεικτών και μαθηματικών μοντέλων.

Βασικοί στόχοι και παράμετροι ανάλυσης

Πριν ξεκινήσετε τους υπολογισμούς, είναι σημαντικό να καθορίσετε τι ακριβώς πρέπει να μετρήσετε. Η αξιολόγηση γίνεται με βάση αρκετά κριτήρια:

• επίπεδο απόδοσης σε σχέση με τον κίνδυνο;
• σταθερότητα και αλλαγή των εσόδων;
• απόκλιση από το benchmark;
• ισορροπία των κλάσεων περιουσιακών στοιχείων;
• συμμόρφωση με το προφίλ προσωπικού κινδύνου.

Όλες οι πτυχές πρέπει να αναλύονται συνολικά. Διαφορετικά μπορεί να υπολογιστεί λανθασμένα ότι το χαρτοφυλάκιο είναι επιτυχημένο, ενώ έχει ήδη αποκλίνει από τη στρατηγική και τους στόχους.

Κλασικοί τρόποι αξιολόγησης της ποιότητας του επενδυτικού χαρτοφυλακίου

Η χρηματοοικονομική βιομηχανία έχει συγκεντρώσει έναν αρσενικό μεθόδων που επιτρέπουν την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας του χαρτοφυλακίου:

• Δείκτης Sharpe – δείχνει πόσα κέρδη αντιστοιχούν σε μονάδα κινδύνου, μετρημένου με την τυπική απόκλιση;
• Σορτίνο – βελτιωμένη έκδοση του Sharpe, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις αρνητικές διακυμάνσεις;
• Τρέινορ – βασίζεται στον αγοραστικό κίνδυνο, μετρώντας μέσω του συντελεστή βήτα;
• Γιένσεν – δείχνει την υπέρβαση της απόδοσης έναντι της αναμενόμενης σε συγκεκριμένο επίπεδο αγορακίνδυνου;
• Σύγκριση με benchmark – σύγκριση με έναν αναφερόμενο δείκτη, όπως το S&P 500 ή έναν κλάδικο δείκτη.

Οι τύποι επιτρέπουν την ανάλυση των αποτελεσμάτων, αφαιρώντας τις συναισθηματικές αντιδράσεις και επικεντρώνοντας στους αριθμούς.

Πώς να χρησιμοποιήσετε τον δείκτη Sharpe και τους αντίστοιχούς του

Ο πιο δημοφιλής δείκτης – ο δείκτης Sharpe – χρησιμοποιείται για την αξιολόγηση της σχέσης μεταξύ κέρδους και κινδύνου. Όσο υψηλότερη η τιμή, τόσο πιο αποτελεσματική είναι η λειτουργία του χαρτοφυλακίου σε συγκεκριμένη δυσκολία. Ωστόσο, ο Sharpe έχει ένα αδύναμο σημείο: λαμβάνει υπόψη όλες τις αποκλίσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την ανόδο.

Εδώ είναι χρήσιμος ο δείκτης Σορτίνο, ο οποίος αποκλείει τις θετικές διακυμάνσεις και εστιάζει μόνο στις πιθανές πτώσεις. Αυτή η προοπτική θεωρείται πιο λογική, καθώς ο επενδυτής ανησυχεί κυρίως για τον κίνδυνο πτώσης, όχι για την άνοδο.

Για όσους αναλύουν τα αποτελέσματα με βάση την αγοραστική δυναμική, κατάλληλοι είναι οι δείκτες Τρέινορ και Γιένσεν.

Δείκτες αναφοράς: οδηγοί με τους οποίους αξίζει να συγκρίνετε

Η κατανόηση του πόσο αποκλίνει ένα κείμενο από το βασικό πρότυπο βοηθά στο να παρακολουθείτε την αποτελεσματικότητα όχι σε ένα κενό, αλλά στο πλαίσιο της τρέχουσας κατάστασης. Τα τυπικά benchmarks είναι δείκτες μετοχών, όπως το S&P 500, το MSCI World ή οι κλαδικοί δείκτες.

Η επιλογή του προτύπου εξαρτάται από τη σύνθεση των περιουσιακών στοιχείων. Αν το κείμενο αποτελείται κυρίως από αμερικανικές μετοχές, η σ